زمینه و اهداف: هدف از مطالعه حاضر بررسی تغییرات در زاویه بهینه گشتاور و تظاهرات صدمه عضلانی ناشی از تکرار تمرینات اکسنتریک اکستانسوری زانو با شدت حداکثر بود.روش بررسی: 15 زن تمرین نکرده سالم دو مرتبه تمرین اکسنتریک با شدت حدکثر (6 ست * 20 تکرار) را با فاصله دو هفته در اکستانسورهای زانو انجام دادند. گشتاورهای ایزومتریک و کانسنتریک اکستانسوری، زاویه بهینه گشتاورها، آزردگی عضلانی تاخیری، دامنه حرکتی زانو و محیط ران در فواصل زمانی قبل و بلافاصله 48 ساعت و 5 روز بعد از تمرینات اندازه گیری شد.یافته ها: آفت در گشتاورها و دامنه حرکتی، افزایش زاویه بهینه، آزردگی عضلانی تاخیری پس از مرتبه اول تمرین اکسنتریک مشهود بود. پس از مرتبه دوم تمرین اکسنتریک، افت گشتاورهای کانسنتریک و دامنه حرکتی کمتر شد. زاویه بهینه در سرعت 60 درجه بر ثانیه افزایش یافت و آزردگی عضلانی تاخیری بعد از مرتبه دوم تمرین اکسنتریک در زمان 48 ساعت به صورت معناداری کمتر از مرتبه اول بود (0.05>P).نتیجه گیری: صدمه عضلانی ناشی از تمرین اکسنتریک پس از مرتبه اول تمرین مشهود بود. اثر تکرار تمرین در مرتبه دوم تمرین مشاهده شد. تغییرات در زاویه بهینه به صورت غیرمستقیم نشان دهنده نقش مکانیسم های سلولی در روند سازگاری به تمرینات اکسنتریک است.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر مصرف داروی ایندومتاسین بر نشانه های بیوشیمیایی، عملکردی و ظاهری کوفتگی عضلانی تاخیری متعاقب شرکت در برنامه تمرینات اکسنتریک بود. به این منظور 20 مرد داوطلب سالم و غیرورزشکار با میانگین سنی 25.8±6.9 سال و درصد چربی  15.9±9.3درصد، انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه دارو (n=10) و دارونما (n=10) تقسیم شدند. در طرح دوسوکور آزمودنی ها 5 روز قبل و 48 ساعت بعد از اجرای آزمون برونگرا روزانه 75 میلی گرم داروی ایندومتاسین یا دارونما دریافت کردند. پدیده کوفتگی عضلانی با استفاده از حرکت پلانتار فلکشن کنترل شده در عضله درشت نی قدامی ایجاد شد. سطوح پروستو گلاندین های E2، درد ادراک شده، محیط ساق پا، زاویه پلانتار فلکشن و دورسی فلکشن قبل و بلافاصله بعد از برنامه تمرینی اکسنتریک اندازه گیری و در فواصل زمانی 24 و 48 ساعت تکرار شد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که مصرف داروی ایندومتاسین مانع افزایش سطوح پروستوگلاندین های E2، شدت درد ادراک شده، محیط دور ساق و کاهش دامنه حرکتی مفصل مچ پا نشد. با این حال، سطوح پروستاگلاندین های E2 در بازه زمانی 24 ساعت (P=0.001) و 48 ساعت  (P=0.001)پس از برنامه تمرینی اکسنتریک کاهش یافت. شدت درد ادراک شده نیز در بازه زمانی 24 ساعت (P=0.001) و 48 ساعت (P=0.001) پس از برنامه تمرینی اکسنتریک کاهش یافت. شدت درد ادراک شده نیز در بازه زمانی 24 ساعت (P=0.001) و 48 ساعت (P=0.043) پس از برنامه تمرینی اکسنتریک کاهش یافت. همچنین داروی ایندومتاسین در بازه زمانی 48 ساعت (P<0.05) پس از تمرین تغییرات معنی داری در دامنه حرکتی مفصل مچ پا و اندازه محیط ساق پا به وجود آورد. در مجموع نتایج تحقیق حاضر نشان داد که در دوره بازگشت به حالت اولیه طولانی مدت که اغلب با کوفتگی عضلانی تاخیری همراه است، مصرف داروی ایندومتاسین ممکن است سودمند باشد.

سابقه و هدف: آزردگی و درد عضلانی تاخیری یاDelayed onset muscle soreness  (DOMS)، که بعد از ورزش های اکسنتریک رخ می دهد، موجب کاهش کارایی و عملکرد ورزشی به خصوص بین ورزشکاران حرفه ای می گردد. به همین دلیل کاهش این عوارض هم واره مورد توجه مطالعات مختلف قرار داشته است. از آن جایی که استفاده از Vibration training (VT) موجب بهبودی عمل کرد عصبی - عضلانی می گردد. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر VT بر جلوگیری از اثر DOMS ناشی از ورزش های اکسنتریک طراحی گردیده است.مواد و روش ها: 50 نفر داوطلب سالم (25 مرد و 25 زن) غیرورزشکار، به طور تصادفی در دو گروه VT (25=N، 12 مرد و 13 زن با میانگین سنی 1.9±20.6) و Non-VT (25=N، 12 زن و 13 مرد با میانگین سنی 2.1±20.6) قرار گرفتند. حداکثر قدرت انقباض ارادی ایزومتریک عضله چهارسررانی پای راست و چپ و آستانه درد فشاری در 5، 10 و 15 سانتی متر بالای پاتلا و همین طور در وسط عضلات کاف هر دو پا اندازه گرفته و ثبت شد. در گروه VT از دستگاه VT با فرکانس Hz 50 برای اعمال لرزش روی عضلات چهارسررانی، کاف و همسترینگ ها هر دو پا هر یک به مدت 1 دقیقه استفاده شد؛ سپس از داوطلبان در هر دو گروه آزمایشی خواسته شد که به مدت 30 دقیقه روی تریدمیل با شیب 10 درجه رو به جلو و پایین با سرعت 4 کیلومتر حرکت کنند تا اثرات ناشی از ورزش اکسنتریک مشابه پایین رفتن از شیب تپه ظاهر شود. بیست و چهار ساعت پس از انجام ورزش اکسنتریک، اندازه گیری های فوق مجددا تکرار شد و علاوه بر آن سطح آنزیم کراتین کیناز (CK) خون به طور آزمایشگاهی و هم چنین سطح درد و آزردگی عضلانی نیز با استفاده از مقیاس VAS مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: مقایسه میانگین تغییرات پارامترهای اندازه گیری شده بیان گر کاهش قدرت عضله چهارسررانی (0.006=P) و کاهش معنی دار آستانه درد فشاری در گروه Non-VT در مقایسه با گروه VT بود (0.0001=P). میانگین سطح ادراک درد و آزردگی عضلانی و سطح آنزیم CK در 24 ساعت پس از فعالیت اکسنتریک به طور معنی داری در گروه VT پایین تر از گروه Non-VT بود (0.001=P).نتیجه گیری: مقایسه نتایج به دست آمده بین دو گروه VT و Non-VT نشان داد که استفاده از VT می تواند به طور قابل ملاحظه ای موجب کاهش DOMS ناشی از انجام ورزش های اکسنتریک در ورزشکاران گردد. مطالعات بیش تری برای تعیین این اثر در ورزشکاران و میزان پایداری آن باید انجام شود، تا بتوان از آن به عنوان یک روش کنترل کننده در بروز آزردگی و درد عضلانی متعاقب ورزش های اکسنتریک استفاده نمود.

فعالیت های مقاومتی به تحریک سنتز پروتئین عضلانی منجر شده که از آن به عنوان هایپرتروفی عضلانی حاصل از فعالیت ورزشی یاد می شود. عوامل متعدد هورمونی و تغذیه ای، به صورت مستقیم و یا با تأثیر بر آبشارهای سلولی فعال شده به واسطۀ فعالیت ورزشی، بر میزان سنتز پروتئین عضلانی اثرگذارند. در این بین مصرف حاد و مزمن الکل به عنوان عامل منفی اثرگذار، عوامل متعدد درگیر در تعادل بین سازوکارهای آنابولیک و کاتابولیک را دچار اختلال می کند و در فرایندی متفاوت بر عضلات و فعالیت قلبی تأثیر می گذارد. با این حال، هنوز در زمینۀ سازوکارهای مربوطۀ بحث وجود دارد. در مقالۀ مروری نظام مند حاضر، در خصوص تأثیرات مصرف الکل بر سنتز و تجزیۀ پروتئین عضلانی با تأکید بر مسیر هایپرتروفی mTOR و هورمون ها که به عنوان مسیرهای متابولیکی غالب در سنتز پروتئین عضلانی ناشی از فعالیت ورزشی در نظر گرفته شده اند، بحث شده است. بر این اساس جست وجو در پایگاه های Pubmed، Google scholar، web of science در خصوص تأثیر مصرف الکل بر فرایندهای سنتز پروتئین با تأکید بر مسیر mTOR در عضلۀ اسکلتی و در پی ورزش مقاومتی در بازۀ زمانی سال های 2010 تا 2024 صورت گرفت. در عنوان و کلیدواژه ها، واژه های Protein synthesis، Alcohol، Ethanol، Skeletal muscle، mTOR signaling، Resistance exercise و Hypertrophy جست وجو شد. در نهایت پس از مرور و بررسی مقالات، 71 مقاله برای انجام پژوهش حاضر در نظر گرفته شد. به طور کلی تحقیقات حاکی از کاهش مقدار هورمون رشد، تستوسترون و عامل رشد شبه انسولینی و اثر منفی بر mTOR همراه با مصرف حاد الکل است که در نهایت به کاهش هایپرتروفی منجر می شود. پس از مصرف الکل، در عضلۀ اسکلتی کاهش سنتز پروتئین پایه که بیشتر در تارهای نوع II به ویژه تارهای نوع  IIxکه بیشترین پاسخ را به هایپرتروفی عضلانی حاصل از ورزش نشان می دهند، مشاهده شده است. همچنین مصرف مزمن الکل با افزایش مقدار کورتیزول و فعال شدن مسیر یوبی کوئیتین پروتئوزوم موجب فعال شدن مسیرهای آتروفی و در پی آن کاهش تودۀ عضلانی می شود، به طوری که سوء مصرف الکل با شیوع 50 درصدی میوپاتی عضلانی مرتبط است، این در حالی است که در قلب موجب هایپرتروفی غیرطبیعی و اختلال عملکرد دیاستولی بطن چپ می شود. مصرف افراطی یا مزمن الکل موجب کاردیو مایوپاتی یا ناهنجاری های ساختاری و عملکردی عضلۀ قلبی می شود. با توجه به اینکه الکل حتی تا یک روز پس از مصرف هم آثار منفی بر سنتز پروتئین عضلانی می گذارد و مسیرهای سیگنالینگ هایپرتروفی را مختل می کند، می تواند سلامت قلبی-عروقی را تحت تأثیر قرار دهد و لازم است ورزشکاران از آثار مخرب و پیامدهای آن مطلع شوند. درک آثار منفی الکل بر فرایندهای فیزیولوژیکی برای ترویج سبک زندگی سالم و بهینه سازی نتایج تمرین برای سلامت و در ورزش قهرمانی بسیار اساسی است.

صدمات نافذ مغزی و غیر از موارد ناشی از گلوله در جوامع شهری و غیر نظامی شایع نیستند و از طرف دیگر این صدمات در محیط کار به ندرت دیده می شوند. در این مقاله دو مورد نادر از ترومای نافذ مغزی در حین کار کردن با تیغه سنگ بری بیان می شود که به دنبال شکسته شدن تیغه ابزار و برخورد تیغه به سر آنها دچار شکستگی فرو رفته (Depressed Fracture) و پاره شدن دورا شدند. بیماران تحت جراحی قرار گرفتند و بدون عوارضی مرخص شدند.هدف از این گزارش اولا تاکید بر این مطلب است که ممکن است که هر جراح اعصابی با این نوع صدمات غیر منتظره و عجیب بندرت مواجه شدند و با کمک مهارت و تجربه خود این بیماران را درمان کند، ثانیا موضوع پیشگیری از وقوع چنین حوادثی از نظر رعایت بهداشت کار مورد تایید قرار گیرد و تولیدکنندگان این گونه وسایل لازم است به تکمیل وسایل خود با حفاظت کننده های مناسب اقدام نمایند تا امنیت مصرف کنندگان تا حد امکان تامین گردد.

مقدمه: آسیب با وسایل نوک تیز و آلوده از خطرهای بالقوه برای پرسنل پرستاری در بیمارستان های آموزشی است. وخامت عوارض عفونی ناشی از این صدمه و محدود بودن تاثیر درمان های پس از تماس، ارزش پیشگیری از وقوع آنها را دوچندان می کند.هدف: تعیین میزان بروز این حوادث، بررسی اپیدمیولوژی آنها و میزان پوشش واکسیناسیون هپاتیت B در پرسنل پرستاری بیمارستان بو علی سینا قزوین در سال1386 .مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی-مقطعی، اطلاعات مربوط به جراحت های ناشی از وسایل برنده پزشکی در 172 پرستار شاغل در بیمارستان آموزشی بو علی سینا قزوین به روش مصاحبه رو در رو جمع آوری شد. برای آنالیز از پارامترهای آمار توصیفی و همچنین روش های آماری تحلیلی شامل آزمون t student و مجذور کای و آزمون دقیق فیشر استفاده شد. P<0.05 از نظر آماری معنی دار تلقی شد.نتایج: در این دوره یکساله از مجموع 172 پرستار شاغل در بیمارستان بو علی سینا مجموعا 55 نفر دچار صدمات ناشی از وسایل برنده شدند(%32) . در تحلیل آماری بین میزان تحصیلات، جنس و سابقه گذراندن دوره های آموزشی مرتبط، رابطه معنی دار بدست نیامد. در حالی که رابطه بین رخ دادن این جراحات و تعداد نوبت های کاری پشت سر هم از نظر آماری معنی دار بود. در عین حال گزارش واقعه به مسوولان کنترل عفونت بیمارستان در افراد دارای تحصیلات دانشگاهی (کاردانی و کارشناسی) به طور معنی دار بیشتر بود.بحث و نتیجه گیری: با توجه به عوارض نامطلوب آسیب های ناشی از لوازم برنده آلوده به نظر می رسد تدوین برنامه های آموزشی در مورد جدی بودن خطر و روش های پیشگیری از این حوادث و در عین حال ایجاد زمینه های مناسب برای به حداقل رساندن شیفت های پشت سرهم در پرستاران اولویت خاصی در بیمارستان های آموزشی داشته باشد.

نظر به اهمیتی که امروزه عرف جامعه برای مقوله زیبایی قایل هستند، زیان وارد بر آن زیان مستقلی محسوب می شود که صرف نظر از صدمه به جسم انسان، آثار مالی و غیر مالی متعددی برای زیان دیده به وجود می آورد. گاهی امکان اشتغال در مشاغل معینی به واسطه این زیان از زیان دیده سلب می شود و این علاوه بر خسارت های مربوط به هزینه های درمان است. در کنار این خسارت های مالی، درد و رنج، از دست دادن لذات زندگی و اختلالات عصبی مهم ترین عناوین زیان معنوی هستند که در اثر ورود صدمه به زیبایی فرد به وجود می آید. از بررسی حقوق آمریکا و انگلیس این طور برداشت می شود که خسارات وارد بر زیبایی قابل جبران هستند. مسیله اصلی پژوهش پیش رو آن است که آیا زیان وارد بر زیبایی می تواند به عنوان یک زیان مستقل در نظر گرفته و به تبع آن جبران شود. اگر این طور باشد با وجود نهاد دیه در نظام حقوقی ما و تمام مباحثی که راجع به خسارات مازاد بر دیه مطرح بوده و هست، زیان وارد بر زیبایی که در اثر صدمه به بدن ایجاد می شود چه وضعی خواهد داشت و ارزیابی آن چگونه خواهد بود. به نظر می رسد با توجه به ماهیت و اهمیت کنونی زیان به زیبایی و به خصوص امکان اعاده زیان دیده به حالت سابق که ضرورت آن از متون فقهی هم قابل برداشت است، مطالبه این خسارات و جبران آن ها دور از ذهن نیست. ضمنا راهکار هایی برای ارزیابی وجود دارد که در خسارات مالی و معنوی می تواند متفاوت باشد.

در پژوهش حاضر، با استفاده از نرم افزارAnsys-Fluent، شبیه سازیسه بعدی جریان عبوری از روی دو نمونه بال سالم و بالآسیب دیده ستاره­ای شکل ناشی از اصابت گلوله با فرض جریان ناپایا، تراکم-ناپذیر و لزج صورت گرفت تا اثرات ناشی از وجود آسیب روی بال بر روی ضرایب و عملکرد آیرودینامیکی مانند ضرایب برآ و پسا مشاهده گردد. جهت انجام این مطالعه برای بال متشکل از ایرفویل مقدار عدد رینولدز برابر با در نظر گرفته شده است. پس از شبکه بندیو استقلال حل از شبکه، اعتبارسنجی نتایج صورت گرفته است. به دلیل آشفته بودن رژیم جریان، جهت بررسی دقیق مساله در نزدیک دیواره و لایه­های خارجی از مدل توربولانسی استفاده شده است. نوآوری تحقیق حاضر، علاوه بر مدل توربولانسیاشاره شده، از مدل­های توربولانسی و نیز جهت شبیه سازی مساله استفاده گردیده و به بررسی تفاوت­های ناشی از به کارگیری آنان پرداخته شده است. نتایج عددی با نتایج معتبر موجود اعتبارسنجی شده و تطابق خوبی بین این دو مشاهده گردید. سپس نتایج عددی حاصل نشان می­دهند که صدمه ستاره­ای روی بال منجر به کاهش نیروی برآ، افزایش نیروی پسا و در نتیجه کاهش عملکرد آیرودینامیکی بال می­گردد. همچنین نتایج نشان دادند که با افزایش زاویه حمله، صدمه ستاره­ای روی بال به شدت نیروی پسا را افزایش و نیروی برآ را کاهش می­دهد.